Sposób przygotowania pacjenta:
Pacjent nie musi być na czczo.
Materiałem do badań jest krew.

Znaczenie badania:
Wirus Epsteina- Barr (EBV) jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych ludzkich wirusów typu

Herpes. Wirus przenoszony jest przez ślinę, drogą kropelkową ale także poprzez transfuzję krwi

i transplantację narządów. Wirus Epstein- Barr wywołuje mononukleozę zakaźną (chorobę

Pfeiffera), chorobę przebiegającą z gorączką, zapaleniem gardła i limfadenopatią, często także

z powiększeniem wątroby i śledziony, rzadko z wysypką. Gdy infekcja po raz pierwszy następuje

w dzieciństwie, ma zazwyczaj charakter bezobjawowy.

Głównym celem diagnostyki EBV u ludzi ze zdrowym układem immunologicznym, jest odróżnienie

pomiędzy świeżą a przebytą infekcją. Używa się do tego różnorodnych metod serologicznych.

Układ odpornościowy zdrowego człowieka jest w stanie szybko zwalczyć reaktywację wirusa.

Jednak u osób z upośledzonym układem odpornościowym (np. podczas terapii immunosupresyjnej

po przeszczepie narządów lub zakażonych wirusem HIV) EBV może rozprzestrzeniać się w

sposób niekontrolowany i wywoływać ciężkie schorzenia limfoproliferatywne.

Odpowiedź immunologiczna na zakażenie EBV charakteryzuje się wytwarzaniem przeciwciał

przeciw antygenom EBV: antygenom kapsydowym (ang. virus capsid antigen, VCA), antygenom

jądrowym (ang. nuclear antigen, EBNA) oraz antygenom wczesnym (ang. early antigen, EA).

Opracowanie i przygotowanie materiału:
Materiałem do badań jest krew pobrana na skrzep.