Sposób przygotowania pacjenta:
Do badania należy pobrać próbkę kału wielkości orzecha laskowego do specjalnego jednorazowego pojemnika.
Do czasu dostarczenia kału do punktu pobrań zakręcony pojemnik z pobranym materiałem należy przechowywać w chłodnym miejscu.
Nie zapomnij podpisać pojemnika z próbką kału.

Znaczenie badania:
Badanie służy wykryciu obecności węgorka jelitowego, pasożyta wywołujacego chorobę zwaną węgorzycą.
Larwy węgorka wnikają czynnie przez skórę osób chodzących na boso lub pracujących gołymi rękami w terenie zanieczyszczonym fekaliami ludzkimi.
W miejscu wnikania larw węgorka (stopy, pośladki) powstają zmiany skórne o charakterze rumieni wędrujących, swędzących, znikających w ciągu kilku godzin, dni.
Inwazji węgorka towarzyszą niekiedy zmiany w miąższu płucnym o charakterze ognisk bronchopneumonicznych.
Są one związane z wędrówką larw przez płuca lub z rozwojem postaci dojrzałych węgorka w miąższu płucnym.
Mało intensywna inwazja węgorka powoduje najczęściej dyskretne powierzchowne zmiany w jelicie cienkim.
W inwazjach intensywnych zmiany są rozległe i głębokie; mają one charakter rozlanego nieżytu z owrzodzeniami.
Inwazje intensywne rozwijają się u osób skąd-inąd wyniszczonych, np. przewlekłą chorobą nowotworową lub w trakcie leczenia sterydami i środkami immunosupresyjnymi, zmniejszającymi odporność chorego.
Węgorzyca wykazuje tendencję do nieregularnego przebiegu, z okresami remisji i zaostrzeń, związanych z porą roku lub stanem odporności organizmu.
Dość stałym objawem towarzyszącym inwazji węgorka jest eozynofilia, niekiedy bardzo wysoka (do 50%), oraz przelotne, rumieniowe zmiany skórne.

Objawy ze strony jamy brzusznej są mało charakterystyczne, podobne do tych, które spotyka się w chorobie wrzodowej dwunastnicy lub w przewlekłych nieżytach dwunastnicy i jelita cienkiego i mogą to być: bóle w nadbrzuszu , nudności , brak łaknienia , biegunki , ogólne złe samopoczucie chorego .